Nawet ja mogę się przekonać do arystokratycznych rodów i brytyjskich klimatów - recenzja „Pandora Hearts” tomy 1-8

Pandora hearts, manga, recenzja, Waneko

Jeśli cierpi się za grzechy, to największym ciężarem jest świadomość czynu,  który się popełniło. Wówczas kara będzie ciążyć znacznie mocniej na skazanym. A co jeśli ni cholery nie wiesz co się stało, ale jesteś winny i będziesz ukarany?

Fabuła Pandora Hearts zaczyna się jak dobry film według szkoły Alfreda Hitchhooka. Zaczęło się spokojnie, uroczystością uzyskania pełnoletniości ( w wieku 15-lat! )  , po której nasz bohater, młody panicz znanego rodu Vessalius imieniem Oz, trafia do Otchłani. Zostaje zmuszony do podpisania kontraktu z pewnego rodzaju diabłem, w tej historii zwanym Łańcuchem o imieniu B-Rabbit, i fizjologii oczywiście małej,  słodkiej dziewczynki.

Jak w wielu shonenach w pierwszych rozdziałach dzieje się bardzo dużo. W tym komiksie miałem wrażenie, że aż za dużo i w pewnym momencie przestałem rozróżniać bardzo podobne do siebie postacie. Skomplikowanie intrygi (a może intryg?) jest w mojej ocenie na początku zbyt spore. Jednak, im dalej czytałem, tym bardziej rozjaśniała się cała sytuacja, przez co naprawdę wciągnąłem się w tę historię. A to jest naprawdę już coś. Bo nie znoszę tej stylistyki a'la Wielka Brytania z okolic XIX wieku, która dominuje w Pandora Hearts.

Pandora hearts, manga, recenzja, Waneko
Gdybym musiał coś napisać o rysunkach, to rzekłbym że są śliczniutkie, po prostu Kawaii. Oczywiście, gdy któryś z bohaterów mangi jest starszy, wydaje się taki mroczny i z bardzo głębokim wnętrzem. Sporo jest małych dzieci, idealnie pasujących pod typ shota i loli, za czym osobiście nie przepadam, i podejrzewam że nawet będąc młodszy,  życzyłbym sobie postaci bardziej zróżnicowanych wiekowo jak i wizualnie. Ale to takie tylko utyskiwanie, bo rysunki są naprawdę w porządku i pomagają płynąć razem z historią. A ona sama w Pandora Hearts nie jest monolitem. Pomiędzy walkami, czy scenami wzniosłymi lub rodem z koszmaru (cukierkowatego oczywiście), są momenty suspensu, taki mix slice of life i komedyjki.


Pandora hearts, manga, recenzja, Waneko
Warta odnotowania jest także ilość dodatków,  która jest całkiem spora jak na takie małe tomiki. Po wielu rozdziałach znajdują się naprawdę śmieszne (co nie częste) historyjki parodiujące niektóre sceny z komiksu. Na koniec również można odnaleźć krótką historyjkę. Pod obwolutą obowiązkowe omake, i  to w moim ulubionym wydaniu, czyli w kooperacji z innymi mangakami. Czasami nawet wieloczęściowe!

Wszystko, czym przed chwilą się z wami podzieliłem, składa się dla mnie na obraz tej mangi. Bawiłem się podczas czytania dobrze, nie nudziłem się ani nie miałem za bardzo  na co narzekać. Na całe szczęście czeka na mnie jeszcze dwa razy tyle dobroci. Bo czy przeczytać tę serię, jest pytaniem retorycznym.

Za udostępnienie egzemplarzy do recenzji dziękujemy Wydawnictwu Waneko.

Prześlij komentarz

Copyright © Geek Kocha Najmocniej – Analizujemy popkulturę.